offf....

herşeye muhalefet olan bir sevgili düşman başına anacım. neymiş bu böyle. ne desem ben istemem, ben yapmam... içimden imdaaaaat diye bağırasım geliyor. zor tutuyorum kendimi. yani orta yol bulmak şöyle dursun, saçmalık gibi görüp bazı şeyleri kendine göre yönetme çabasında...bu zaten hep böyle olmadı mı. neydi ki, ne bekliyorum. hayata aynı pencereden bakmaya çalışıp, kendi penceresinden bakmaya zorlandığım biriyle beraberim. gülsem mi ağlasam mı bilemedim. bu gibi durumlarda keşkelerim artıyor,,,,,,,,köpek gibi de sevse, aşkımdan geberse de ki böyle birşey hiç olmadı; gene de "ben bilirim ve benim istediğim olacak" havası asla ve asla hiç dinmeyecek. ne bugün ne de bundan 40 yıl sonra....